o kadar çok şey yazasım var ki hiç bir şey yazamıyorum..

hani böyle zihnimin ahırına, ahırın duvarına, bir sürü kereste dayanmış gibi, en arkasında duruyor dimağımın, bir çok konu, bir çok yer, bir çok şey..

ama yok hiçbirini yazamıyorum, bir türlü kafamda toparlanmıyor bazen.

o yüzden, bugün bunu yazmayı seçtim. estetik kaygısı olmadan, romantik öğelere dikkat etmeden, benzetmelere bulaşmadan yazıyorum bu sefer evet..

en kötüsü, insanın aynaya baktığında boşluktan başka bir şey görmemesi. boşluk, özel bir şeydir. kendi başına var olan bir şey değil, önceden orada bir şey varmış ama o gitmiş, öyle bir şey işte boşluk.. aynaya bakınca, hiç bir şey görmemekten kötüsü boşluk görmek, orada önceden bir şey varmış ama gitmiş...

bu yüzdendir, halihazırda toplumsal kuralları reddetmeye başka bir red ekledim, artık insani duyguları da reddediyorum.. olmaz mı? saçları ucuca ekleyip 3. köprü yapmaya çalışmak gibi bir şey evet.. ama olmaz mı?
6 milyardan fazla insan var dünyada, hepsinin saçıdan az alsam, ve hepsini bağlasam, kuramaz mıyım köprüyü, neden olmasın... olmaz demeden önce denemek gerek... denenmez mi?

hayatta en zor şeyleri asla ulaşılamayacak diye reddetmek mantıklı mı? en uzak, en ulaşılmaz, en zor, hatta imkansız olsa bile.. hatta insanlıktan çıkacak olsan bile.

ha bunların sebebi nedir onu da pek bilmiyorum, doymuşluk mu, doymazlık mı?

o zaman tarihin en mükemmel alıntılarından birine yer vermek boynumun borcudur:

"Do I really look like a guy with a plan? You know what I am? I'm a dog chasing cars. I wouldn't know what to do with one if I caught it. You know, I just... do things." (Joker, The Dark Knight)