çok hızlı giden bir dolmuşta
yazıyorum bu şiiri
Aha çarpacak diyorum,
çarpmıyor.
yandaki kadın cama yaslayarak
yanağını
uyuyor
Ah elize
bana yaslansaydın eğer
mutluca yaşayabilirdik birlikte.
reklam tabelalarındaki eşekler
üzerime geliyor
pardon,
bir çarpıntı uzatabilir misiniz
hayır, kalp çarpıntısı değil
çok var bende, işe yaramıyor
dolmuş çarpıntısı bildiğiniz.
çarpmıyor.
üzerime gelen bu eşeklerden satın
almıştım zamanında
kadının biri telefonda
"gerizekalı şerefsiz" diyor
buyrun benim
kaldırarak kollarımı,
-bedendilim teslimiyetçi-
şoförler hep ayndan bakarlar
aptalca dikiyor gözlerini yüzüme
müsait bir yerde çarpabilir
miyiz?
çarpmıyor.
üstümde bir yarım paket sigara
yaşasın der ceplerimi boşaltan
polis
bu akşam da çıktı sigaram
ve fazla genç ölmek için
daha da hızlanıyoruz
çarp artık şu arabayı, bindir
bariyere
düşünüyorum içimden
tam yüzüne karşı
sesim çıkmıyor
şoför anlamıyor
onunla da, seninle de
biz kelimelerimizi çoktan
tükettik elize,
içimdeki tüm-tek kelimeleri
bırakıyorum
çarpmıyor.
Son durak hüznü yaşayamıyorum ben
çünkü son durakta oturmuyorum
Ah elize,
keşke son durakta otursaydık
ama inmem lazım şimdi
olmadı elize
beceremedik ölmeyi bugün de...
